Энтузиазм (юнонча entusiasmos – илоҳий завқ-шавқ, жонбозлик) – бирор бир ғоя, идеал ёки мақсадга завқ-шавқ билан, жон-дилдан берилишни, олий қадриятларга интилишни ифодаловчи тушунча. Антик даврда энтузиазм, энг аввало, шоир ва рассомлар ижодида илоҳий қувват асосида жонбозлик билан нодир санъат асарларини яратишда намоён бўлган. Энтузиазм адабиёт ва санъат сирларини ўрганиш ва ижод йўлларини тадқиқ қилишни ҳам қамраб олган. Антик давр файласуфлари илоҳий гўзалликка етиш ниятида жонбозлик билан қилинган меҳнатни энтузиазм деб таърифлаган. Энтузиазм фалсафий-ахлоқий ҳодиса сифатида инсон фаолиятини белгиловчи ва йўналтирувчи маънавий мезон ролини ҳам ўйнайди. Энтузиазм ижтимоий фаоллик даражасини ифодаловчи мезон бўлиб, шахс фазилатлари ва характерини шакллантирувчи муҳим ахлоқий тамойиллардан биридир.