* * *

– Рафиқам ҳомиладорлик пайтида нуқул “Эгизак Лотҳенлар”ни ўқирди. Мана, бир қиз, бир ўғил кўрдик, – деди Карл ўртоғига.

– Вой худойим-ей, унда мен тез уйга боришим керак экан!..

– Нима гап, тинчликми?

– Ахир, хотиним “Али бобо ва қирқ қароқчи”ни ўқиётганди-да!..

* * *

Хотин ҳовлида гилам қоқаётган эрига қараб қичқирди:

– Қаттиқроқ силкийвер, боши оғримайди!

– Бўлмайди-да, – деди эр.

– Нега?

– Чангиб кетади.

* * *

Хўранда:

– Бу гўштми ё пўстакми?

Официант:

– Билмадим, буни ҳўкиздан сўрайсиз.

Хўранда:

– Шунинг учун ҳам сизни чақирдим-да…

* * *

Қўшни:

– Скрипка чалишни бас қиласизми-йўқми? Жинни бўлиб қолдим-ку.

– Тўғри айтасиз, чунки тўхтатганимга ярим соат бўлди.

* * *

Бир мексикалик иш билан Цюрихга келди. Меҳмонхонада ундан

сўрашди:

– Исми-шарифингиз?

– Дон Мануэл де ла Фуэнте де Мора Арагон де лос Санчес.

– Ҳаммаларингга жой керакми?

* * *

Петер билан Штефан ўртага 100 франкдан пул қўйиб, ким зўр алдашдан гаров ўйнашди.

– Мен кеча уйимиз томига чиқиб, черков минорасига учиб бордим, – деди Петер.

Шунда Штефан пулларга қўл чўзиб, деди:

– Тўғри айтасан, кеча учиб кетаётганингни кўргандим…

* * *

– Ойи, сузишга борсам майлими?

– Йўқ, ёлғиз ўзинг боришинг хавфли.

– Дадам нуқул ёлғиз ўзи борадилар-ку!

– Дадангнинг йўриғи бошқа. Унинг ҳаёти суғурта қилинган.

* * *

Ўқитувчи:

– Нега мен сени кичкина тентак деб атаяпман?

Ўқувчи:

– Чунки мен ҳали сизга ўхшаб катта эмасман-да.

* * *

Доктор:

– Ҳаммасига сигарет билан ароқ айбдор!..

Бемор:

– Хайрият-е, жаноб доктор, айб мендамикин деб ўйлабман.

* * *

Судья:

– Нега сиз нуқул кундуз куни ўғирлик қилгансиз?

Айбланувчи:

– Кечаси кўп пул билан юришга қўрқаман-да.

* * *

Ўғил:

– Уйланиш қанчага тушади?

Ота:

– Аниқ билмадим, мен ҳалиям тўлаяпман.

* * *

Футболчи дўстига мақтанди:

– Бугун мен роса зўр ўйнадим. Иккита гол урдим.

– Ўйин натижаси қандай бўлди?

– 1:1.

* * *

– Болалардан нечта, жаноб Теннер?

– Ўн учта.

– Вой-бў, битта уйда қисилишиб қолмайсизларми?

– Нега энди?! Болалар ўз оналари билан туришади.

* * *

Улар Янги йил оқшомида танишиб қолишди.

Йигит:

– Жоним, биринчи севгилинг ўзим бўлсам керак-а?

Қиз:

– Ҳа, албатта, янги йилдаги биринчиси сенсан…

* * *

Поездда бир йигит ўзи билан битта купеда кетаётган қизга нима деб сўз бошлашини билмасди. Ахийри у шундай деди:

– Кечирасиз, яхши қиз, сиз ҳам бизнинг поездда кетаяпсизми?

* * *

Бир оилада ўғил дунёга келди. Хурсанд бўлиб кетган ота ўртоқларини зиёфатга таклиф қиларкан, деди:

– Киришда эшикни қаттиқ тепаверинглар.

– Нега тепарканмиз, тақиллатамиз, – дейишди дўстлари.

– Бемалол тепаверинглар, чунки совға кўтариб олган қўл билан эшикни тақиллатиш анча қийин бўлади.

* * *

Концерт пайтида бир аёл эрини туртиб деди:

– Эрвин, қара, анави киши концерт пайтида ухлаб ўтирибди.

– Шуни деб мени уйғотганингни қара-я! – деди эри жаҳли чиқиб.

* * *

Бир қиз дугонасига ёзғирди:

– Буни қара, менинг Тонийим қурғур бугун ҳам учрашувга соқолини олмасдан келибди.

– Айб ўзингда, жоним, – дебди дугонаси, – ахир сен уни бунчалар узоқ куттириб қўймаслигинг керак эди…

* * *

– Агар эрим мен билан жанжаллаша бошласа, онамникига кетаман, деб қўрқитаман.

– Мен эса бунинг тескарисини қиламан. Эртадан бошлаб ойимни уйга олиб келаман, десам бас, эримнинг овози ўчади-қолади.

* * *

– Анна, дугонажон, кейинги пайтда эримнинг мени севишига шубҳаланиб қолаяпман.

– Нима, бирон гап бўлдими?

– Ҳа, мана икки йилдирки, уйга келмай қўйди…

* * *

Уй бекаси:

– Бизникидан кетаётганингиздан афсусдаман, Рези. Бошқа жойдан тузукроқ иш топдингизми дейман?

Оқсоч:

– О йўқ, муҳтарама хоним – мен эрга тегмоқчиман!

* * *

Адвокат ўзидан қуйидаги мазмунда васиятнома қолдирди:

“Мен бутун бойлигимни теварак-атрофимдаги кишиларнинг ақлсизлиги ҳисобига орттирдим ва шу боис уни туғилиб ўсган қадрдон шаҳримдаги жиннихона учун васият қилиб қолдираяпман, токи энди ўша одамларнинг ўзига фойдаси тегсин”.

* * *

Бир хоним дугонасига деди:

– Биласанми, озиш учун доктор менга отда чопишни буюрди.

– Хўш, натижалар қалай?

– Ҳозирча ёмон эмас. От анча озиб қолди.

* * *

Шифокор бемордан сўради:

– Қани, айтинг-чи, хотинингизни алдаб турасизми?

– Хотинимни алдамасам, кимни алдайман, доктор.

* * *

– Мен сизга ҳайронман, – дебди доктор доимий мижозига, – ҳар куни тунги соат иккигача ресторанма-ресторан санқиб юрсангиз, сизга яна қанақа уйқу дори керак?

– Уйқу дори менга эмас, хотинимга керак…

“Жаҳон адабиёти” журнали 2019 йил 4-сон

Мирзаали АКБАРОВ тайёрлади