Ертўладан чиққанимдан сўнг дўкон яқинида калити билан турган машинага кўзим тушди. Икки соат давомида уни кузатиб турдим, эгасини кутдим –  келмади. Оиламни олиб, машинага ўтирдим ва Винницага –  қариндошларимникига йўл олдим.

Бир пайт машина қутисида турган телефон рақамига кўзим тушди. Бу машина эгасининг телефон рақами экан. Қўнғироқ қилдим:

–   Кечирасиз, мен сизнинг машинангизни ўғирлаб кетдим. Оиламни қутқаришим керак эди.

–   Тушунаман, асло ҳавотир олманг. Менинг тўртта машинам бор. Ўз оиламни “Жип”да олиб чиқдим. Қолган машиналарни калитлари билан шаҳарнинг турли жойларида қолдирдим. Қоғозга эса телефон рақамимни ёзиб қўйдим. Машиналарни олиб кетганларнинг ҳаммаси қўнғироқ қилишди. Тинчлик бўлсин, кўришгунча. Ўзингизни асранг!