Ишдан чиқиб, ширинлик дўконига бордим. Кичкинам уч кундан буён:

– Ая, торт олиб келинг, – деб зорланади. Пулим оз эди, шу сабаб боламга яраша кичкина торт сотиб олдим. Уйга қайтишимда йўлимдан отам чиқди.

– Ишинг тугадими? – сўради дадам салом-аликдан сўнг.

– Ҳа, дада.

– Қўлингдаги нима?

– Неварангизнинг торт егиси келибди, шунга...

– Ҳа. Тезроқ олиб бор. Йўлингни пойлаб ўтиргандир.

Отам билан хайрлашиб уйга кетдим. Дадам орқамдан қараб қолди. Уйга келгач, тортни кенжатойимнинг олдига қўйдим.

– Бобом келяптилар, – деди даразадан кўчани томоша қилиб ўтирган катта ўғлим.

– Дадам? Нега келяпти эканлар?

Фурсат ўтмай дадам келди. Ичкарига бошладим, лекин дадам кўнмади. Остонадан туриб қўлимга бир қутини узатди.

– Бу нима, дада?

– Торт. Ёдингдами, болалигингда тортни яхши кўрардинг. Қўлингдаги кичкина тортни болангга илиниб, ўзинг емаслигинг аниқ. Шунинг учун сенга ўзим торт сотиб олиб келдим. Сен болангни хурсанд қилаётганингни кўриб, мен ҳам шундай қилгим келди.

Мен йиғладим. Охирги пулимга боламга ширинлик олдим. Эҳтимол, дадам ҳам шундай қилгандир...

Мунис АЗИМОВА