Ҳаётидан яхшилик изламайдиган бир қизга отаси сабоқ бериш учун ошхонага чорлади. Уч хил идишдаги қайнаган сувга сабзи, тухум ва қаҳва доналарини солди. Йигирма дақиқадан сўнг барини идишга бўшатиб, қизига юзланди:

−Қандай ўзгариш юз берди?

Қиз сабзи юмшаганини, тухум қаттиқлашганини, қаҳва эса хуштаъм шарбатга айланганини айтди.

−Лекин бу билан нима демоқчилигингизни тушунмадим.

−Ҳаёт машаққатдан иборат. Машаққатлар исканжасида сабзидек эзилиб қоласанми ё қалбинг тухум каби қаттиқлашадими, ё бўлмасам қаҳва доначаларидек ғамга бўйин бермай ўзингни комиллаштириб, ҳаётингга айрича таъм ҳадя этасанми?

Қиз ўзининг ношукурлигидан уялиб қолди. Шунда ота қизининг бошини силаб:

−Ҳаёт ҳикмат излаб яшаш учун берилган. Унга кулиб боқсанг, ҳаёт ҳам сенга кулиб боқади, −деди.

Леч Макдональд