Тубанлик – 1) паст ҳолатга эгалик, пасткашлик; 2) кўчма маънода, тубан шахсга хос ҳолат – хусусият; тубан хатти-ҳаракат, разолат. Тубанликка бориш ёки тубанликка кетиш – тубан ҳолат, хусусият касб этишни, тубанлашишни англатади. «Тубанлик» сўзи салбий хислат бўлгани «пастлик», «пасткашлик» сўзлари билан уйғунлашиб кетади. «Пасткаш одамлардан ҳақ сўзни эшитиб бўлмайди. Таги паст одам эътиборга нолойиқдир. У ҳеч қачон яхшини эътиборга олмайди. Ўзининг ёмон феълини яхши кўрган пасткаш, муқаррарки, халқ орасидаги яхшиларни ёқтирмайди. Одамларнинг қилмишларидан айб ахтарган одамнинг ўзи айбсиз бўлиши мумкин эмас. Кишининг барча хаёллари бузуқ бўлса, тўғри фикрдаги одамларнинг ҳаммасига ҳасадчи бўлади. Одамларнинг хурсандчиликдан ичган майини қон деб билади, таажжубки, ўзи ҳам ичкиси келиб ҳасрат билан қон ютади. Нақд бойликнинг офати ўғри бўлганидек, яхшилар ҳасадгўй одамлардан доим озор тортишади», – дейди Алишер Навоий. Инсонга олий фазилатлардан яна бири босиқлик, ҳалимликдир. Аксинча, ёмонлик, тубанлик, юзсизлик энг ярамас хислатларга киради (М.Қошғарий. Девон).