Алпомиш – ўзбек халқининг минг йиллар давомида яратилган қаҳрамонлик достони. У халқимиз орасида жуда кенг тарқалган ва асрлар давомида бахшилар томонидан куйлаб келинган. «Алпомиш» достони – бутун ўзбек халқининг маънавий мулкидир. Мустақиллик имкониятларидан бири сифатида миллий ифтихоримиз бўлган «Алпомиш» достонининг тўла равишда халқимизга етказилиши маданий тараққиётимиздаги улкан воқеадир. «Алпомиш» достони қон-қардош туркий халқлар, шу жумладан, унинг катта бир бўлаги – ўзбеклар орасида қадим-қадим замонларда халқ донолиги-ю, бахши-шоирлар зукколиги, катта талант-истеъдодлари туфайли яратилган. Достон асрлар давомида авлод-аждодлар, ёшларнинг маънавияти, маданияти, ахлоқ-одоби, улардаги Ватан, миллат туйғуларини ўстириш, шунингдек дўст-биродарлик, орият, мардлик, баҳодирлик, паҳлавонлик, қатъиятлилик каби фазилатларни шакллантириш ва камолга етказишда муҳим эҳсон, муҳим тарбия воситаси бўлиб келган. «Алпомиш» ота-боболаримиз ижодий даҳосининг бебаҳо бадиий ёдгорлиги, жаҳон халқлари эпик ижодиёти намуналари ичида алоҳида ўрин тутувчи, мустақил ривожланишимиз даврида миллат бирлиги ва маънавий уйғониш, миллий ғурур ва ўз-ўзини англаш рамзидир.

Бу достон яратилганлигининг катта тўйини халқаро нуфузли ташкилот ЮНЕСКОнинг 1999 йилдаги тадбирлари режасига киритилган. «Алпомиш» достони ёш авлодни мардлик, жасурлик, орият, юксак ахлоқ, пок муҳаббат, муҳаббатга садоқат, диёнат, имон-эътиқод, меҳнатга иштиёқ, юртсеварлик, халқпарварлик, оилага, Ватанга фидойилик руҳида тарбиялайди.