Ko‘chada mahalladosh yigit: 

– To‘xtang, amaki. Siz olma sotasiz, a? – dedi. 

– Ha, sotaman, – dedim.

– Menga nordon olma kerak. Bormi?  Xotinim og‘iroyoq. Nordon narsa yeyman deyapti, – so‘radi u. 

Men:  

– Olmalarning nordoni qolmadi, hammasi shirin. Nordon olmaniyam qishga saqlasang, shakari ko‘payadi, – deb tushuntirdim. 

– Nima qilsam ekan. Bahor bo‘lsaykan, g‘o‘ra opkep berardim. Qishda nordon narsani qaydan topaman, – afsuslandi u. 

– Bilmasam. Hozir nordon narsaning o‘zi yo‘q, – dedim ketishga chog‘lanib. 

– Menga qarang. Bitta fikr bor. Shunga nima deysiz? Nordon narsaga boshqorong‘u bo‘lgan xotinimga nordon gap gapirsam ko‘ngli tinchirmikan? – dedi yigit yengimdan tutib. 

Hazillashyaptimi,  deb ko‘ziga tikildim. Yo‘q. Jiddiy. 

– Bilmadim. Bunaqa gapni eshitmaganman. Balki nordon gapingga xotining tinchlanar,  lekin,  menimcha, farzanding “nordon”  tug‘ilsa kerak, – dedim. 

– To‘g‘ri aytasiz. Buyog‘ini o‘ylamabman, – dedi u bosh qashib.

Rahimjon RAHMAT