Kurash musoboqasi odatdagiday yosh polvonlar bilan boshlandi. Nor polvonning kenjatoyi hamma tengdoshlarini yiqitgach, bakovul maydon atrofida turgan bolalarni ko‘zi bilan chamalab, unga raqib izlay boshladi.

− Beri kel! – dedi u nihoyat tomoshabinlar safida turgan bir bolani imlab. – Yoshing nechida?

Bolakay maydonga chiqishga chiqdi-yu, aftidan odamlarning salobati bosdi. Go‘yo bakovulning savolini yaxshi eshitmaganday, garangsib  turaverdi.

−Yoshingni so‘rayapman? Nima, qo‘rqqaningdan tiling aylanmayaptimi? – tegishdi bokovul. – Kimning ulisan o‘zi?

−Bokovul bobo, u Qashqadaryodan kelgan mehmon, − baqirdi shunda, bolakayning shu yaqindagi xolavachchasi. – Yoshi o‘nda!

−Shunaqa demaysanmi! – bakovul ikki polvonni maydon o‘rtasiga yetaklab bordi. – Xaloyiq, emasam Nor polvonning uli Errayim polvon bilan, mehmon polvonimiz olishadi! Boshlanglar polvonlar!

Atrofiga alanglab faqat begona insonlarni ko‘rgan bolakayning shashti qaytdi. O‘z elida kurash tushib yurgan bo‘lsa-da, qovushmaygina Errayim polvonga yaqinlashdi. Ammo uni nazarga ilmayotgan Errayim qo‘sh poycha qilib qaltis usul qo‘llagan edi, mehmon bundan foydalanmay qolmadi...

−Gʻirrom! Boshqatdan olishaman, g‘irrom, chil soldi! – tura solib baqirdi Errayim. 

−Polvon, shattalikni enangizning uyida qilasiz! – deb hammani kuldirdi bakovul. – Xaloyiq, besh ming pul bilan bir belqars mehmon polvonniki! Haloli bo‘lsin!

Biroq mehmon polvon zot uzatib turgan bakovulga ikkilanib qaradi. Zotni negadir olgisi kelmay, orqaga tisarildi.

−Ha mehmon, nimaga tortinayapsiz? Yo Errayim uradi deb qo‘rqayapsizmi? – yana hammani kuldirdi bokovul. −Qo‘rqmang, olavering!

−Yo‘q, olmayman... –dedi mehmon yana bir qadam orqaga qaytib.− Oldin qishlog‘imning nomini ayting!

Bayram ALI