Xayriya (arabcha yaxshilik qilish, muhtojlarga yordam berish) – xislat va foydali harakat, boshqalarga yaxshilik qilish, kambagʻallarga yordamlashish; yakka shaxslar va tashkilotlar (umuman, davlat, xususan, korxonalar, firmalar, jamgʻarmalar va boshqalar)ning kambagʻallar, kam taʼminlanganlarga rahm-shafqat yuzasidan moddiy yordam koʻrsatishni ifodalovchi tushuncha. Islom aqidalariga koʻra, xayriya islom paydo boʻlganidan boshlab targʻib etiladi. Xayriya imkoni bor har bir moʻmin-musulmonning sharafli burchidir. Islom dunyosida masjidlar muhtojlarga yordam koʻrsatish ishida, shuningdek, xayriya qilishda (kambagʻal, kam taʼminlangan, beva-bechoralarga moddiy yordam koʻrsatishda), bemorlar, yetim-yesirlar, nogironlar va keksalar holidan xabar olishda faol qatnashib kelgan hamda fuqarolarni bunga daʼvat etgan. Asta-sekin xayriya faqat diniy emas, balki dunyoviy koʻrinish ham kasb eta boshladi. Tarixiy manbalarda keltirilishicha, koʻpgina hukmdorlar, amaldorlar orasida ham saxovatpeshalar boʻlgan. Xususan, sohibqiron Amir Temur, uning nabirasi Ulugʻbek shunday hukmdorlardan sanaladi. Alisher Navoiy, Hoja Axror Valiy oʻz zamondoshlari orasida eng saxovatli kishilardan hisoblanganlar. Oʻzbekistonda mustaqillik yillarida xayriya ishlari va maxsus xayriya jamgʻarmalari taʼsis etish amaliyoti keng qoʻllanilmoqda. Xayriya hasharlari, “Mahalla”, “Sen yolgʻiz yemassan” va boshqa xayriya jamgʻarmalari shular jumlasidandir.