Yomon xulq – ma’naviyat rivojlanishiga to‘sqinlik qiladigan, kishilarning axloqiy ideallariga, ular e’zozlaydigan qadriyatlarga zid keladigan, odamlar orasidagi munosabatlarda salbiy hodisa tarzida namoyon bo‘ladigan, insoniylik talablariga mos kelmaydigan xususiyatlar va xatti-harakatlarni o‘zida mujassamlashtirgan tushunchalar yig‘indisi. Odatda, yomon xulq kishiga odat bo‘lib qolgan, takrorlanib turadigan salbiy harakatlar, ya’ni odat, qiliqlarda namoyon bo‘ladi. Yomon xulqli odam deganda o‘zining fe’l-atvori, qilgan ishlari bilan atrofdagilarga zarar yetkazuvchi axloqan nopok kishilarni tushunamiz. A.Avloniy "Turkiy guliston yoxud axloq" asarida yaxshi va yomon xulqlarni tavsiflab bergan. Asarda g‘azab, shahvat, jaholat, safohat (axloqsiz ishlarga vaqt va mablag‘ sarflash), hamoqat (qaysarlik, o‘jar lik), atolat (dangasalik, loqaydlik, yalqovlik), hasosat (ta’magirlik, mol-mulkka ruju qo‘yish), rahovat (boqimandalik, g‘ayratsizlik), anoniyat (xudbinlik, mutakabbirlik, manmanlik), adovat, namimat (chaqimchilik, fisqu fasod), g‘iybat, haqorat, jibonat (qo‘rqoqlik, yuraksizlik), hasad, nifoq (ikkiyuzlamachilik), kizb (kazzoblik, yolg‘onchilik), ta’ma, zulm kabilar yomon xulq belgilari sifatida qayd etiladi va ta’riflanadi.

Yomonlik – yaxshilikning ziddi bo‘lib, shaxs, inson kamoliga, ma’naviyat rivoji va jamiyat taraqqiyotiga to‘sqinlik qiladigan illat; yolg‘onchilik, pastkashlik, munofiqlik, behayolik, rahmsizlik, nomardlik, xiyonat kabilar orqali namoyon bo‘ladigan tushuncha. Yomonlik insondagi ixtiyor erkinligidan noto‘g‘ri va nopok maqsadda foydalanishning oqibatidir. Adabiyotlarda yomonlik insondagi shaytoniy va hayvoniy xislatlarning ifodasi tarzida talqin etiladi. Yomonlik orqali inson faoliyati baholanadi. Yomonlikni anglash orqali yaxshilikning qadri bilinadi. Yomonlik manfaat va uni qondirish, o‘z maqsadiga yetishish yo‘lidagi nojo‘ya xatti-harakatning ifodasi hamdir. Yomonlik zararli illat bo‘lib, jamiyat taraqqiyoti uchun to‘sqinlik qiladi. Inson o‘zi hamda oilasi uchun ravo ko‘rmaydigan yomonlikni boshqalarga ham ravo ko‘rmasligi lozim. Yomonlik bor joyda xiyonat, g‘azab, kibr, hasad, qasd, munofiqlik kabi illatlar yonma-yon yuradi. O‘zgalarga yomonlik istovchilar tuban, kibr-havoga berilgan, o‘zini boshqalardan ustun qo‘yish tuyg‘usi bilan yuradigan munofiq kishilardir. Yomonlik yaxshilik bilan qarama-qarshi bo‘lgan, u bilan yonma-yon yuradigan salbiy xislatdir. Bunday xislat axloqi, fe’l-atvori buzuq, eng tuban shaxsga xos bo‘lib, u boshqalarning iqbolini o‘ylamaydi, lekin o‘z manfaati yo‘lida hech qanday harakat va tubanlikdan toymaydi. Badxulq, o‘zgalarga yomonlik istovchi kishi birgina ko‘ngilsizlik natijasida barcha yaxshiliklarni unutadi. Yaxshilikka yomonlik qaytaradigan kishini chayonga o‘xshatishadi. Hasad va ig‘vo bor joyda yomonlik bo‘ladi, uni o‘zgalarga ravo ko‘ruvchi insonning o‘zi ham obro‘-e’tibor topmaydi. Yomonlik istovchi kishi jamoani buzadi, odamlar o‘rtasiga nifoq soladi, ta’lim-tarbiyani izdan chiqaradi. Yomonlikning har qanday ko‘rinishi kelajak avlodni yuksak ma’naviyat ruhida tarbiyalashga to‘siq bo‘ladi.