Vazminlik – har qanday sharoitda ham oqibatini o‘ylab, his-hayajonga berilmasdan, fikr-mulohaza asosida ish yuritish, og‘ir-bosiqlik fazilati. Vazminlik o‘zini tuta bilish, sermulohazalilik, shoshilib xulosa chiqarmaslik, yetti o‘lchab bir kesishni anglatadi. Sabr-toqat, chidam, mulohazakorlik, andishalik, mardlik va oriyat vazmin odamga xos xususiyatlardir. Vazmin odamning asablari mustahkam bo‘ladi, u jizzakilik qilmaydi. O‘ziga yoqmagan biror nojo‘ya so‘z, yomon muomala, xato qilingan ish, hatto haqorat ham vazmin odamni ruhiy muvozanatdan chiqara olmaydi. Ko‘pgina lug‘atlarda “og‘ir”, “mashaqqatli”, va “qiyin” so‘zlari vazminlik so‘zining ma’nodoshi sifatida keltiriladi. “Og‘ir” so‘zi insonga nisbatan aytilganda salbiy ma’noni ham anglatishi mumkin. Masalan, “fe’li og‘ir” degan iborada salbiy ma’no mujassam. Og‘ir-bosiq odam, deyilganida esa ijobiy ma’no – vazminlik anglashiladi. Keksalarimiz ba’zi bir odamlarni: “Falonchi rosa og‘ir karvon-da!” deb ta’riflaydilar. Bu iborada ham vazminlikka taalluqli ma’nolar mavjud. Vazmin odam aksariyat hollarda olijanob, kechirimli bo‘ladi. Yengiltaklik, shoshqaloqlik – vazminlikka zid holat. Xalqimizda “Shoshilgan ishning pushaymoni ko‘p” degan maqol bor.

Alisher Navoiy: “Har kimsaki, aylamas oshiqmoqni xayol, // Yofroqni ifak qilur, chechak bargini bol”, deb yozgan. Vazminlik ikki xil, biri – tug‘ma, tabiat ato qilgan vazminlik bo‘lsa, ikkinchisi, ta’lim-tarbiya orqali erishilgan vazminlikdir. Tug‘ma vazminlik insonning yoshligidan, hatto go‘dakligidan ma’lum bo‘ladi. Ta’lim-tarbiya orqali erishilgan vazminlik esa keyinroq namoyon bo‘lishi mumkin. Yunon faylasufi va adibi Plutarx “Podshohlar va sarkardalarning hikmatli so‘zlari” nomli asarida bunday yozadi: “Faylasuf Afinador qarib qolgan paytida uni (Sezar Avgustin) uyiga kelishini iltimos qilgan edi, u keldi. Xayrlashuv chog‘ida yaxshi tilaklar bilan Afinador unga: “Agar Sezar, g‘azablanadigan bo‘lsang, iltimos, ichingda alifboning barcha yigirma to‘rt harfini aytib chiqmaguncha hech narsa gapirma ham, hech narsa dema ham”, deb ta’kidladi. Shunda Sezar uning qo‘llarini mahkam ushlab: “Sen menga hali keraksan!”, deb xitob qiladi va uning deyarli yana bir yil umr ko‘rishiga yordam berdi. Sezar “Sukutdadir – eng oliy mukofot” degan hikmatni ko‘p takrorlar edi. Demak, sukut saqlash, shoshma-shosharlik qilmaslik ham vazminlikning bir ko‘rinishidir. Vazminlik barcha xalqlar, millatlarda ijobiy fazilat sifatida qadrlanadi.