Миннатдорлик – бу қарз, турган гапки, уни болалар мерос сифатида ота-оналаридан асло бажонидил қабул қилиб олмайдилар.

***

... сиз каминда ёнаётган ўтинга қараб, оловда аёлнинг чеҳрасини кўрасиз, мен эса кўмирни. Сиз ҳамма нарсага ишонасиз, мен бўлсам ҳеч нарсага ишонмайман.

***

Кимда-ким чор-ночор замонасозлик қилган бўлса, унга сизнинг ҳар қандай одоб-ахлоқ қонун-қоидаларингиз ва ишонч-эътиқодингиз уч пул.

***

Хулқ-атвор хусусига келсак, одам ҳамма ерда бир хил: ҳамма ерда камбағаллар билан бойлар ит-мушук.

***

Фақат ақлсизлару касал одамларгина сурункасига бахтини синаб, бир неча тийин ютиш илинжида қарта устида беҳуда вақтини ўтказиши мумкин.

***

Ҳаёт – мураккаб, оғир ҳунар, унга ўрганиш учун тиришиш керак. Ҳаётни билган одам, унинг оғусини тотиганида юрагининг пай толаси чиниқади, пишиқ бўлади, бу унга ўз таъсирчанлигини идора қилишга имкон беради.

***

Ўлим тўшагида жон талашиб ётган аламдийдани ўраб олган меросхўрларнинг қалбига назар ташлашнинг иложи бўлганида биз даҳшатли манзарани кўрган бўлардик.

***

Бахтсизлик ​​– энг яхши мураббий.

***

Муҳтожлик меҳнатни вужудга келтиради, меҳнат билимни яратади, билимдан эса бойлик юзага келади.

***

«Мен бўлғуси даҳоман» деб подадан олдин чанг кўтарган мақтанчоқлар аҳмоқлар кўзидагина оқил бўлиб кўринадилар, холос.

***

Ишингиз бароридан кела бошлагач, журъатсизлик ҳам йўқолади, тортинчоқлик, уятчанлик эса, эҳтимол, журъатсизликнинг бир туридир.

***

Буюк шоир бўлмоқ учун гапни чаппа тузиш ва зўр қофия топишнинг ўзи кифоя эмас!

***

Санъатнинг вазифаси табиатдан нусха кўчириш эмас, балки уни ифодалай билиш.

***

Таассурот, таассурот дейсан! Уқиб ол, таассурот бу – ҳаётнинг ўзи эмас, ундаги бир тасодиф холос!

***

Гўзаллик сипо ва қайсар хилқат – осонгина таслим бўлмайди, уни бўйсундириш учун қулай фурсатни кутиш, изма-из таъқиб этиш ва ғафлатда қолдириш даркор.

***

О, табиат, табиат! Сенинг лип этиб кўриниб, сўнг ғойиб бўлувчи этагингдан тутиш бирор марта бирон кишига насиб этганмикан?

***

Мусаввир қўлида мўйқалам билангина хаёлга берилиши керак.

***

Гўзаллик ва аёл фақат севгилиси олдида яланғоч ҳолда намоён бўла олади.

***

Муҳаббат – сир, у қалбнинг туб-тубидагина яшай олади, эркак ҳатто дўстига ҳам мана, мен севган аёл – шу, дея сирни очса, шу оннинг ўзидаёқ муҳаббат ўлади, йўқ бўлади.

***

Муҳаббат гуллари фоний, санъат гуллари эса абадийдир.

***

Ахир тасвирий санъат ҳам табиатнинг ўзидек кўпгина унсурлардан ташкил топган: расм – ўзак, колорит эса – ҳаёт, лекин ўзаксиз ҳаёт ҳаётсиз ўзакка қараганда нотугалдир.

***

Муҳтожликда кишига турфа тушлар бахш этувчи уйқу ҳамдард бўлади.

***

Бу ерда бировнинг шафқатига сазовор бўлиш учун ўтакетган бахтсиз, бировнинг меҳрини қозониш учун эса жуда заиф, бировнинг кўнглини эритиш учун жуда ғариб киши бўлиш керак.

Шоҳрух УСМОНОВ тайёрлади

Oyina.uz'ni Telegramda kuzating