Qomus
Kuz yarimlagan. Tong sahardan hovlida qo‘ni-qo‘shni, bir-ikki yaqin qarindoshlarning qorasi ko‘rindi. Fotiha tortilgan so‘ng, birpasda ikki singil yig‘i-sig‘i qilishga tushdi.
– Onasi, bolalar senga omonat, tez qaytaman, – ro‘moli uchini tishlab piqillagancha bir chetda turgan xotinini Omon tinchlantirgan bo‘ldi.
– Dadajon, qachon kelasiz? – qizaloq uzun kipriklari orasida chaqnagan ko‘zlarini unga tikdi. Otasi Robiyani yerdan dast ko‘tardi, qiqirlatib odatdagiday chir aylantirdi, qaroqlaridan o‘pib, boshini siladi.
– Ukang “dada” deyishi bilan qaytaman, – beshikda beg‘am tamshanib yotgan chaqaloq tepasiga keldi-yu, uyg‘onib ketmasin deb ovozini pastlatdi.
Orada urush tugadi. Ungacha ukasining tili ham chiqib, birinchi aytgan so‘zi “dada” bo‘ldi. Lekin bir-ikki xat-xabardan so‘ng Omondan darak umuman chiqmadi. Qizaloqning yodida o‘sha kungi otasining g‘amboda ko‘zlari va hazin ovozi butun umrga muhrlanib qoldi.
***
– Oyijon, yordamlashib yuborasiz, a? – tanish ovozdan ayol o‘ziga keldi.
– Ha-da, “Tinchlik” haqida yozishimiz kerak edimi? – yonoqlariga sizib tushgan yoshlarni tezda sidirdi. Omonni bag‘riga mahkam bosib, ko‘nglini bo‘shatgan bo‘ldi.
Maxzuna MAMAJONOVA
Qomus
Qomus
Qomus
Qomus
Hikmat
Hikmat
Qatra
Hikmat
Qomus
Qomus
Qomus
Qomus
Qomus
Bilasizmi?
Izoh yo‘q