Bir podshoh o‘g‘liga mukammal ta’lim-tarbiya berish maqsadida jahonning jamiki allomalarini saroyga to‘plabdi. Ustozlar yillar davomida shahzodani o‘qitib, dunyodagi barcha ilmlardan boxabar qilibdi.

Hukmdor saboqlar tugagach, o‘g‘lini imtihon qilish uchun hovuchiga uzugini berkitib:

– Bunda ne bor? – deb so‘rabdi.

– Qo‘lingizdagi dumaloq, sariq, ichi bo‘sh narsa, – deya javob aylabdi shahzoda.

– Alomatlarini to‘g‘ri aytding, – debdi ota hayratini yashirolmay. – Endi o‘sha narsa nima ekanini ayt!

– Gʻalvir bo‘lsa kerak!..

Podshohning hafsalasi pir bo‘libdi. Ustiga bir chelak sovuq suv quyib yuborgandek shumshayib qolibdi:

– Ustozlardan olgan tahsiling puxta ekan, yashirin buyumning belgilarini aniq topding-u, ammo g‘alvirning hovuchga sig‘masligiga nechun farosating yetmadi, bolam? – deya afsus chekibdi.