– Bu dunyoda shuncha mol yig‘dim, bog‘ yaratdim, – dedi bobom o‘limidan biroz oldin o‘yga cho‘mib. – Ammo qani ularning birortasini u dunyoga olib ketolsam. Hammasini sizlarga tashlab ketmoqdaman.

Ammo bobomning gaplari yolg‘on bo‘lib chiqdi. Bu dunyodan ochiq qo‘l bilan ketganiga hech qancha o‘tmasdan bizga qoldirgan molidan baraka ko‘tarildi. Xuddi bobomning ortidan ketgandek hammasi bir-bir sob bo‘ldi. Vaqtida butun qishloqni ta’minlagan bog‘ bobomsiz qurib, o‘tinga aylandi. Shu yilning bahori qurg‘oqchil kelib, tog‘dagi cho‘pon qarovidagi otar qo‘yiga ham qirg‘in keldi...

Shunda kishining bu dunyoda to‘plagan boyligi o‘zidan o‘zgaga buyurmasligini tushunib yetdim.

Bekzod IBROHIM