Talonchilik – biron-bir kishiga tegishli mol-mulk, millat yoki davlat hududini talon-taroj qilishni ifodalovchi, salbiy maʼnoga ega boʻlgan tushuncha. Maʼnaviyat tamoyillaridan mahrum boʻlgan kishigina talonchilikni oʻziga kasb qilib olishi mumkin. Alisher Navoiy “Hayratul-abror” dostonida: “Qilgan xatolaring hisoblab chiqilganidan keyin har bittasiga yuz azob tortasan. Agar birovdan tortib olganing siniq igna boʻlsa ham, u yerda olmos xanjar boʻlib bagʻringga qadaladi”, deb talonchilik, oʻgʻrilik bilan insonlarga jabr-zulm koʻrsatuvchi kimsalarni yaxshilikka, insof va diyonatga chorlaydi. Talonchilik “oʻgʻirlik” soʻzi bilan maʼnodosh hisoblanadi. Talonchi, yaʼni oʻgʻrida hech qanday mehnat qilmasdan birovning shaxsiy mulkiga koʻz olaytirish, “tayyorga ayyor” qabilida, mulkka bir zumda, darrov egalik qilish ishtiyoqi yuqori boʻladi. Shuning uchun ham bunday xususiyatga ega boʻlgan insonlardan mumkin qadar uzoqroq yurishadi. Chunki ular oʻgʻrilik qilib, kishilar “yuragiga vahima solib” turishadi. Talonchilik kishidan puxta, pishiq boʻlishni talab qiladi. Shuning uchun ham xalqimizda “Oʻzingga puxta boʻl, qoʻshningni oʻgʻri tutma” degan naql bejiz aytilmagan. Inson pishiq-puxta, doimo ogoh va hushyor boʻlishi lozim. Shu tariqa talonchilik va oʻgʻrilikka barham berish mumkin.