Ostona – uyga, hovliga kirish joyi, darvozaning tagiga oʻrnatilgan yogʻoch; muayyan chegara, belgilangan maskanni anglatuvchi tushuncha. Xalqimizda uy ostonasi, hovli ostonasi, eshik ostonasi, darvoza ostonasi, qoʻshnining ostonasi kabi iboralar ishlatiladi. Baʼzan ostona soʻzi oʻrnida yashash majmuasi nazarda tutiladi. Sovchilikka borgan kishi “Ostonangizga bosh urib keldik”, “Ostonangizni yoʻqlab keldik”, “Ostonangizga qullik uchun keldik”, “Ostonangizni supurish uchun keldik” kabi iboralarni qoʻllaydi. Bularning barchasi ostona uy, xonadon maʼnosida qoʻllangan. Ostona – odamning shakl-shamoyili, boʻy-basti, koʻrinishi, jussasi, yurish-turishi, ovozi, tarovati, xullas, ichki va tashqi dunyosi, u tavallud topgan, unib-oʻsgan va kamolotga yetgan joyga monand boʻladi. Maʼlumki, yetti iqlim kishilari yetti xildir. Olis shimoliy oʻlkalarning aholisi sayyoramizning belbogʻi boʻlmish Yer ekvatori mintaqalarida yashovchilardan farqlanadi. Demak, odam oʻz Vatanining bir zarrasi. Har bir xalqning ostonasi oʻziga xos va har bir xalq oʻz ostonasini oʻzicha qadrlaydi. Bu bilan mazkur soʻzning milliylik xususiyati namoyon boʻlsa, har bir xalqning ostonasi boʻlishi uning umummilliy xususiyatini koʻrsatadi. Shahar, qishloq yoki mamlakat miqyosida ostona ana shu ijtimoiy birliklarning poyi, boʻsagʻasi, kirish joyini anglatadi.