Oddiylik (arabcha odatdagidek, odatga aylanganlik; kundalik, meʼyoriylik; soddalik) – 1) odatiylik, har kuni roʻy beradigan, oʻrganish boʻlib qolganlik; 2) osonlik, uncha murakkab boʻlmaganlik; joʻnlik; 3) koʻp qatoridan, bosh qalardan alohida ajralib turmaslik; 4) kamtarlik, kamsuqumlik belgisi.

Xalqimiz oddiylikni hamisha qadrlab kelgan. U jamiyatning barcha tabaqa vakillariga xos xususiyat. Kishining oddiyligiga qarab, unga baho berilgan. Baʼzan oddiylikni toʻporilik bilan aralashtirib yuborish hollari uchraydi. Toʻporilik ham oddiylik kabi baʼzan ijobiy xususiyat kasb etadi, lekin u ayrim hollarda goʻllik deb ham tushuniladi. Oddiylik kishining eng yaxshi xususiyati sifatida ulugʻlanadi. Baʼzan oddiylik “hamiyat” tushunchasi bilan mushtarak ibora sifatida talqin etiladi. Oddiy odamda hamiyat butun boʻlishi tabiiy. Hamiyat – oʻzining va oʻziga qarashli kishilarning or-nomusini boshqalarning tajovuzidan himoya qilishga boʻlgan intilish, or-nomusni pok saqlash tuygʻusi. Bunday intilish va tuygʻuga ega boʻlgan kishi hamiyatli, oddiy odam deyiladi. Ular nopoklikka befarq qarab turolmaydi. Ajdodlarimiz ham oddiylikni yuksak xususiyat sifatida ulugʻlashganlar. Ular boshqalardan ajralib turmaslik maqsadida oddiy turmush tarzini tanlashgan. Ayniqsa, sufiylar va sufiy shoirlar oddiylikni maʼqul koʻrishgan. Shuning uchun xalqimiz orasida “Buyuklik – oddiylikdadir” degan hikmatli soʻz paydo boʻlgani bejiz emas. Oddiylik kamtarlik iborasi bilan ham oʻzaro mushtarak. Kamtar odam oʻzining oddiy yurish-turishi, muomalasi, kiyinishi, oʻzini tutishi bilan birga, boshqalarni ham oddiylikka chorlaydi.