Qatra
Sherlok Xolms va Vatson o‘rmonga borib dam olmoqchi bo‘lishdi. Kichikroq sayxonlikda to‘xtab, chodir qurishdi va uxlagani yotishdi. Yarim kechada Xolms uyg‘onib ketib, osmonda charaqlab turgan yulduzlarga boqqancha sherigini uyg‘otdi:
– Vatson, yulduzlarni ko‘rayapsanmi?
– Ha, juda tiniq charaqlashar ekan o‘rmonda.
– Xayolingga nimalar kelmoqda?
– Shaharda uxlagandan ko‘ra o‘rmonda mizg‘igan yaxshi shekilli. Siz-chi, Xolms, nimalar haqida xayol surayapsiz?
– Meningcha, chodirimizni o‘g‘irlashibdi, yaramaslar.
* * *
Bir shilqim yigit avtobusda kuchukchasini mehr bilan silab borayotgan qizning yoniga kelib debdi:
– Yaxshi qiz, kuchukchangiz menga yoqib qoldi. Uning o‘rnida men bo‘lsam qaniydi...
– Roziman,– debdi qiz, – yaqinroq keling, kuchukchani axta qildirgani veterinar vrach qabuliga borayotgan edik.
* * *
Oligarxlarning bolalari tarbiyalanadigan bog‘cha. Tarbiyachi:
– Janob bolajonlar, marhamat qilib, tinchlaninglar. Hozir sizlarga do‘stingiz Entoni yakshanba kuni o‘rmonda o‘zi to‘qigan ertagini aytib beradi.
– Men hech narsa to‘qiganim yo‘q, ular chindan ham shir yalang‘och edilar,– dedi Entoni to‘ng‘illab.
* * *
Ko‘z doktorining xonasi. Vrach bemorga dedi:
– Marhamat qilib ayting-chi, janob, men hozir sizga qaysi harfni ko‘rsatib turibman?
– Iye, siz ham shu yerdamisiz? – hayron bo‘lib so‘radi bemor.
* * *
Isitma qilib to‘shakda yotgan kollej o‘quvchisini vrach ko‘rmoqda.
– Janob doktor, siz menga to‘g‘risini ayting, hech narsani yashirmang, men hammasiga tayyorman. Nahotki ertaga o‘qishga borishimga to‘g‘ri keladi? – dedi u vrachning qo‘lini mahkam ushlab.
* * *
– Ofitsiant, bu qanaqasi, biz o‘tiradigan joyda stoldan boshqa hech narsa yo‘q-ku? – hayron bo‘lib so‘radi xo‘randa.
– Siz faqat stolga buyurtma berdingiz, – dedi ofitsiant bamaylixotir.
* * *
Kosmetik operatsiya nihoyasiga yetadi. Vrach bemordan so‘radi:
– Mana, jarrohlik amaliyoti ham tugadi. Hammasi joyida. Avvalgidan ancha chiroylisiz. Xo‘sh, yana qanday istaklaringiz bor?
– Janob doktor, iloji bo‘lsa, ko‘zlarimni kattaroq qilmoqchi edim...
– Juda soz, – dedi vrach va bosh hamshiraga buyuradi:
– Hisob-kitobni olib kelib, bemorga ko‘rsating.
* * *
Muzey zallaridan birida namoyish etilayotgan surat oldida ikki kishi bahslashib qolishadi. Birinchisi suratda quyoshning botishi tasvirlangan desa, ikkinchisi, yo‘q, botishi emas, tong otishi deydi. Bahsga uchinchi kishi qo‘shiladi:
– Men bu rassomni ko‘p yillardan beri bilaman. U ertalab soat 10 dan bir daqiqa ham oldin uyg‘onmaydi.
* * *
Xiyobon chetida ikki kishi kuchukchalarini sayr qildirib yurishibdi.
– Menga qarang, janob, kuchukchangiz mening kuchukchamga kuppa-kunduzi shilqimlik qilmoqda, tartibga chaqirsangiz bo‘larmidi, – dedi yosh xonim ranjiganday bo‘lib.
– Ma’zur tutasiz, albatta tartibga chaqiraman bu yaramasni, ammo... siz ham kuchukchani juda yasantirib yuboribsiz-da, – dedi janob xonimga ko‘zini suzib.
* * *
Qurol-yarog‘ sotiladigan magazinga kirib kelgan xaridorni hurmat-ehtirom bilan kutib olishdi.
– Marhamat, janob, bizda qurollarning hamma turlari bor. Sizga qanaqasi ma’qul?
– Nishonni bexato uradigan revolver olmoqchiman.
– Juda soz. Olti patronli bo‘lsinmi yoki sakkiz patronli?
– Bir daqiqa, – dedi xaridor va bankka qo‘ng‘iroq qiladi:
– Allo, sizlarda kechqurun bankni necha kishi qo‘riqlaydi?
* * *
– Jonginam, shuncha yil birga yashadik, biror marta bo‘lsin, menga gul sovg‘a qilmading-a? – nozlanib dedi xotin.
– O‘zimning yaxshiginam, Gulzor ko‘chasida turamiz, hammayoq gul, xohlaganingcha hidlashing mumkin. Buning hech og‘ir joyi yo‘q, – dedi er.
* * *
– Muhtaram janob, sizdan ko‘p narsani o‘rgansa bo‘lar ekan. Mana masalan, xotiningizni hamisha “Jonginam”, “Yolg‘izginam”, “Mushukcham” deb chaqirar ekansiz. Men bo‘lsa nuqul ismini aytaman.
– Ismini aytib chaqirish menga ham yoqadi, ammo... ancha yil bo‘ldi nimaligini unutib qo‘yganman-da...
* * *
– Qani tur, tez kiyimingni kiy, yorug‘ tushmay dala hovliga borib kartoshka kovlaymiz,– dedi ota o‘g‘liga.
– Dadajon, soat endi to‘rt bo‘ldi, bizda dala hovli yo‘q-ku? – ko‘zlarini ishqalagancha so‘radi o‘g‘il.
– Turaqol o‘g‘lim, dala hovlimiz yo‘q, ammo qishga kartoshka kerak-da, – dedi otasi.
* * *
Dafn marosimini boshqarayotgan kishi musiqachilarga e’tiroz bildirdi:
– Hoy, men sizlarga necha marta aytganman, dafn marosimida musiqa chalayotganingizda yuzingiz musibatliroq ko‘rinishi kerak, deb. Lev Moiseyevich, bu birinchi navbatda sizga tegishli. Nega endi chapak chalayapsiz?
– Uzr, janob, tarelkalarim uyda qolib ketibdi.
* * *
– Doktor, aytishlaricha meni beshinchi bosqich talabasi operatsiya qilar emish. Biror kor-hol bo‘lsa, unda nima bo‘ladi?
– Nima bo‘lardi, bu yaramas, yana imtihondan yiqiladi-da.
* * *
Operatsiyadan keyin vrach bemorning yoniga kirib, uning ahvoli bilan qiziqdi.
– Xo‘sh, birodar, kasalxona ma’muriyatiga shikoyatingiz bormi?
– Ertalabgacha a’zoi badanim zirqirab og‘rib chiqdi. Ko‘z yumganim yo‘q. Bunga chidash qiyin.
– Unday bo‘lsa, bugun kechasi hamshira qiz yoningizda bo‘ladi.
– E, shunday og‘riqda qizga balo bormi, – dedi bemor afsuslanib.
M.AHMEDOV to‘plagan
“Jahon adabiyoti” jurnali 2019-yil 11-son
Qatra
Qatra
Bilasizmi?
Hikmat
Qatra
Bilasizmi?
Qatra
Hikmat
Qomus
Qomus
Qomus
Qomus
Qomus
Qomus
//
Izoh yo‘q