Anarxiya (yunoncha anarchia – boshboshdoqlik) – davlatda yoki jamiyatni boshqarishda yagona rahbarning, hamma uchun majburiy qonun-qoidalar, odob-axloq me’yorlarining yo‘qligi, hokimiyatga da’vogar turli siyosiy kuchlarning o‘zaro kurashi kuchayishi oqibatida yuzaga keladigan holat.

Bunday holda jamiyat a’zolari, xalq va millatning umumiy birligi va yakdilligini ta’minlaydigan ma’naviy mezonlar ham buzilib ketadi, ma’naviyat qoidalari hamda talablari qadrsizlanadi. Anarxiya, yuzaki qaraganda, demokratiyaning bir ko‘rinishiga o‘xshaydi, ammo u butunlay boshqa hodisadir. Anarxiya sharoitida siyosiy liderlar ko‘payadi. Anarxiya individualizm sifatida XIX asrda Fransiya va Ispaniyada keng tarqaldi. M.Shtirner, P.Prudon, M.Bakunin anarxiya liderlaridir. XX asr boshlarida anarxiya tarafdorlarini har qanday hokimiyatga qarshi, hokimiyatsizlikni yoqlovchilar deb tushunar edilar.

Anarxiyaning falsafiy asosi individualizm – shaxsiyatparastlik, subyektivizm – o‘z qarashlarini ustun qo‘yish, volyuntarizm – o‘zboshimchalikdir. Anarxiya tarafdorlari inqilob, to‘ntarish yo‘li bilan davlatni egallashni ham qoralaydi. Anarxiya gohida har qanday mustahkam davlat tuzumiga qarshi g‘oya sifatida ham namoyon bo‘ladi.