Солипсизм (лотинча solus – якка, ягона, ipse – ўзим, ўзи) – субъектив-идеалистик назария. Унга кўра, фақат инсон ва унинг онги мавжуддир; объектив олам, шу жумладан, одамлар ҳам фақат инсоннинг (субъектнинг) онгидагина мавжуд бўлади. Умуман олганда, ҳар қандай субъектив – идеалистик таълимот муқаррар равишда солипсизмга келади. Беркли, Фихте, Брюне, айниқса, Шупне, Р.Шупнерт-Золдерн каби файласуфлар бу назарияга анча яқинлашган эди. Солипсизм инсон фаолияти ва илм-фанни ҳар қандай маъно-мазмундан маҳрум этади. Шу сабаб субъектив-идеалист файласуфлар ўта солипсизмдан қочишга уриниб, бунинг учун улар ғайрисубъектив, илоҳий онгнинг мавжудлигини асосий қоида қилиб олмоқдалар. Солипсизм ҳиссий билишни мутлақлаштиришнинг гносеологик асоси бўлиб хизмат қилмоқда.