Одоб (арабча «адаб» сўзининг кўплиги) – жамиятда эътироф этилган хулқ меъёри. У шахс маънавий ҳаётининг ташқи жиҳатини ифодалаб, ўзаро муносабатда, оила, меҳнат жамоасида намоён бўлади. Одоб асосини ахлоқий тамойиллар, меъёрлар, тарбияланганлик даражаси ва эстетик идеал талаблари ташкил этади. Одоб кишининг жамоада ўзини тутиши, одамлар билан муомала қилиши, турмуш тарзи, бўш вақтини ташкил этиши, ички ва ташқи олами қандай бўлиши лозимлигига оид қоидаларни (масалан, ор-номус, шарм-ҳаё, иффат, камтарлик, хушмуомалалик,) ўз ичига олади. Инсоннинг диний эътиқоди унинг одобли бўлиб камол топишида муҳим ўрин тутади. Одоб, биринчи навбатда, оила муҳитида, қолаверса, таълим-тарбия, ижтимоий фойдали меҳнат, амалий тажриба жараёнида шаклланади. Одоб – инсонни маънавий камолотга етказувчи жараён, у болаликдан шаклланади. Ёши улғайган сайин инсоннинг одоб даражаси кенгайиб боради. У киши фаолиятини, маънавий етуклиги, маънавиятини белгилайдиган мезон. Одоб «тарбияли» маъносини ҳам англатади. У таълим-тарбия маҳсули, ақл суянчиғи, барча фазилатлар ибтидоси ҳисобланади. Доно халқимизда «Адаб бозорда сотилмас», «Одоб ақлли киши учун улуғлик ва фазилатдир», «Одоби йўқнинг ақли йўқ», «Одобсиз ақл, ақлсиз одоб йўқ», «Одобнинг миллати йўқ», «Одоблига имон ҳамроҳ» каби нақлларнинг кенг тарқалиши бежиз эмас. Шундай экан, ақл ва одоб бир-бирига боғлиқ, муштарак тушунчалардир. Инсонда ҳар иккови мавжуд бўлсагина, у камол топади. «Ҳикматнома»да «Адаб икки хилдир: ҳикмат адаби ва хизмат адаби. Ҳикмат адаби поклик ва тўғри йўлга етаклайди, хизмат адаби эса бадавлатлик ва обрўга етказади», дейилади. Эндиликда ота-боболаримизнинг одоб-ахлоқ ҳақидаги ўгитлари, нақл ва ривоятлари ёшлар қалбига маънавий қадриятларни сингдиришга хизмат қилмоқда. Айниқса, одоблилик ва ахлоқийлик, эзгулик, инсонийлик каби маънавий қадриятлар шахс камолотида дастуруламал вазифасини ўтайди. Ота-онанинг яхши одоби фарзандларга ижобий таъсир қилади. Уларда ватанпарварлик, фидокорлик, садоқат, мардлик, жасурлик, чидамлилик, вазминлик, қадр-қиммат, ташаббускорлик каби хислатларни шакллантиради. Одобли бўлиш эл ўртасида одоб сақлаш, насиҳатларга амал қилиш, инсоф, имонли бўлишнинг асосий омилидир. Одоб илм эгаллаш, бадиий, ахлоқий, шеърий асарларни мутолаа қилиш асосида шаклланади. Одобли киши яхши амалларни одат қилади, қўни-қўшни, дўст-биродарлар, ота-оналар ҳурматини жойига қўяди, соф виждонли бўлади. Демак, тилини одоб билан қуроллантирган, қўлини тўғриликка одатлантирган кишигина камолотга етиши мумкин.