Миллатнинг қадр-­қиммати – муайян ҳудудда истиқомат қиладиган этноижтимоий бирликнинг тарихи, қадриятлари, анъаналари, маданияти, маънавияти, яшаш тарзи, расм-русумлари, урф-одатлари, диний эътиқодларини ўз ичига олувчи тушунча. Миллат ёки мамлакат аҳолисининг ижтимоий аҳволини акс эттирар экан, у миллий тараққиёт кучларини ҳаракатга ундовчи муҳим омил ҳисобланади. Миллатнинг қадр­-қиммати инсоннинг ўз миллатига бўлган муносабатини ҳам англатади. Шунингдек, миллатнинг қадр­қимматини қандай тушуниш, унга қандай муносабатда бўлиш ҳар бир инсоннинг маънавияти даражасига боғлиқ. Миллатнинг қадр­қиммати, миллий эҳтиёжларни қондиришда, бутун дунёдаги миллатлар тараққиёти йўлидаги бевосита алоқаларни мустаҳкамлашга ҳам ёрдам беради. Миллатнинг қадр­-қимматини ўрганиш, унга муносабат ниҳоятда эҳтиёткорлик ҳамда жиддий ёндашувни талаб қилади. Миллатнинг қадр-­қиммати, яъни миллат тарихи, урф-одати, анъаналари, маънавияти ва маданиятининг бузиб кўрсатилиши жиддий хатоларга олиб келиши, мудҳиш ихтилофларнинг келиб чиқишига сабаб бўлиши мумкин. Мустақиллик миллий қадр-қимматни ошириб, маънавиятини юксалишига, аждодлар хотираси олдидаги масъулиятни чуқур ҳис этишга хизмат қилади. Миллатнинг қадр-­қиммати миллат тарихининг азалий ҳамроҳи, ўтмишдан ҳозирга қадар ўз аҳамиятини сақлаб келаётган жамият ҳаётининг асоси ҳисобланади.

Миллатпарварлик – инсоннинг ҳаёти ва фаолияти давомида ўз миллатининг ўзига хос жиҳатларига ҳурмат ва садоқат руҳида қараши, миллий менталитет, урф-одат, тафаккур тарзини чуқур ҳис этган ҳолда миллатнинг ҳар томонлама тараққий топишига хизмат қилиши ва у билан боғлиқ дунёқарашнинг намоён бўлишини ифодаловчи тушунча. Миллатпарварлик, маълум маънода, ватанпарварлик тамойилининг янада муайянлашган шакли. Зеро, миллатни севиш, кенг маънода, Ватанни севиш дегани. Ватансиз миллатнинг бўлиши, унинг росмана эркин ва бахтли яшаши мумкин эмас. Бироқ миллатпарварликни миллатчилик билан қориштириб юбормаслик лозим. Миллатчилик ўз миллатини ажратиб олиб, унга «буюк»лик мақомини беришга интилиш бўлса, миллатпарварлик бошқаларни камситмаган ҳолда ўз миллати равнақи учун курашиш, бу йўлда, лозим бўлса, ўз ҳаётини ҳам фидо қилиш демакдир. Чунки ўз миллатини чин дилдан севмаган одам ҳеч қачон бошқа миллатларни сева олмайди. Асл миллатпарварлик – миллий ўзлигини англаб етган инсондир, у ўз миллати билан фахрланади, у билан бутун жаҳонда фахрланишни истайди. Миллатпарварлик тамойили асосида миллий ғоя ётади, у миллатни севиш амалиётининг илмий-назарий асоси сифатида майдонга чиқади. Миллатпарварлик инсоният тараққиётида миллатларнинг ўрни ва аҳамиятини тўғри тушуниш, Ер юзининг ҳар бир бурчагида мавжуд миллатларни тили, турмуш тарзи, ирқи, ташқи қиёфаси, урф-одатлари, дини, маданиятининг ўзига хос томонларидан қатъи назар, ҳурмат қилиш, уларнинг озодлиги, тенглиги, гуллаб-яшнаши учун шарт-шароитлар яратиб бериш тарафдори бўлишдир. Миллатпарварлик ҳар бир кишидан миллатлар ва миллий муносабатлар соҳасида чуқур билимли бўлишни, улар инсоният тарихида, унинг моддий ва маънавий маданиятининг шаклланишида, ҳозирги замон цивилизациясининг ривожланишида жиддий мавқега эга эканлигини билишни тақозо этади. Миллатпарварлик барча миллатларга баробар ҳурмат билан қараш демакдир. Ўз миллатини бошқалардан афзал кўриб, унга имтиёзлар беришни талаб қилиш ёки аксинча, ўзиникини улуғлаб, ўзганинг тили ва маданиятига бефарқ қараш миллатпарварлик қоидаларига зиддир. Шу билан бирга, миллатпарварлик барча миллатларни, уларнинг фарқ ва тафовутларини ҳисобга олмай туриб тенглаштиришни инкор этади.

Ҳар бир миллатга бўлган муносабат уларнинг истиқомат қилиб турган муайян шароитлари, тарихи ва шу асосда бошқа миллатлар билан ўзаро муносабатларига боғлиқ. Миллатлар ҳам инсонлардек хилма-хил ва турли-туман бўлганлиги боис, ҳар бир миллатга нисбатан муносабатларда ниҳоятда эҳтиёткорлик, муомала маданияти ва эътибор талаб қилинади. Ҳар бир инсоннинг миллатпарварлиги, авваламбор, унинг ўз миллатига, тилига, маданиятига, анъаналари, урф-одатлари ва расм-русумларига бўлган муносабатида намоён бўлади. Лекин, миллатпарвар бу доирада чекланиб қолмайди, бошқа миллатларни ўз миллати билан тенг кўради. Мустақил Ўзбекистоннинг юксалиши ҳар бир инсоннинг миллатпарварлик тамойилига содиқ бўлишига ҳам боғлиқ. Чунки, давлатимизнинг келажаги, биринчи навбатда, халқимизнинг уюшқоқлиги, ғурури, тадбиркорлиги ҳамда ҳудудимизда истиқомат қилиб турган ҳар бир кишининг миллати, дини, тили ва эътиқодидан қатъи назар, умуммиллий ғоя атрофида жипслашувига боғлиқдир. Ўзбекистонда истиқомат қилаётган 130 дан ортиқ миллат ва элат вакиллари ана шундай йўлдан бормоқдалар. Шу маънода, мустақиллик йилларида миллатлараро ҳамкорликнинг мустаҳкамланиб бориши мамлакатимизда демократик ҳуқуқий давлат ва фуқаролик жамияти қуриш билан бир қаторда миллатпарварлик туйғусини янада такомиллашувига хизмат қилади.