Меҳрибонлик – кишиларнинг ўзаро муносабатларида меҳр-оқибат кўрсатиш, бир-бирига қайишиш, ёрдамлашиш, хушфеъллик, ёрдамга муҳтож бўлган одамларга кўмак кўрсатиш билан боғлиқ эзгу хатти-ҳаракатларни қамраб оладиган фазилат. Маъно-мазмунига кўра, меҳрибонлик – шафқат, эзгулик, олижаноблик, саховат, инсонийлик каби ҳис-туйғуларга яқин туради. Меҳрибонлик – халқимизнинг қон-қонига сингиб кетган эзгу фазилатлардан бири. Чунки ўзбек халқи азалдан меҳрибон, болажон, ҳеч кимдан ёрдамини, кўмак-далдасини аямайдиган халқ сифатида танилган. Халқимиз орасида меҳр-оқибатлилик, бир-бирига далда бўлиш, оғир дамларда муҳтож кишиларга ёрдам қўлини чўзиш, ҳатто етти ёт бегонадан ҳам меҳр-шафқатни дариғ тутмаслик каби хислатлар ниҳоятда улуғланиб, менталитетимизда бош фазилатлардан ҳисобланади. Мустақиллик даврига келиб, меҳрибонлик фазилатининг ўзбек халқи тимсолида обрўйи янада ошди, қадр-қиммати теранлашди, янги-янги жиҳатлари кашф этила бошлади. Чунончи, байрам кунларида кўпчилик бўлиб қариялар, бева-бечоралар, етим-есирлар, ёрдамга муҳтож кишилар ҳолидан хабар олиш, кам таъминланган оилалар фарзандларининг тўйларини ўтказиб бериш, мактаб-интернатларда етим болаларнинг хатна маросимларини ўтказиш, ёлғиз қолган ва кўмакка муҳтож кишиларга байрам муносабати билан совға-салом улашиш каби олижаноб хатти-ҳаракатлар халқимизнинг оқкўнгил, саховатпеша, мард, инсоний туйғуларга бой халқ эканидан дарак беради.

Мустақиллик йилларида қариялар уйи қайта номланиб, «Меҳрибонлик уйи» деб аталаётгани ҳам, бу ерда яшайдиган сўққабош, ёлғиз кишиларга меҳр-шафқат кўрсатилаётгани ҳам, бу муассасаларнинг иш фаолиятида халқимиз кўнглидаги меҳрибонлик, ширинсўзлик, хушфеъллик каби фазилатлар тобора чуқур ўрин эгаллаётгани ҳам диққатга сазовордир. Чунки, ўзбеклар минг йиллар мобайнида ислом дини анъаналари руҳида тарбия топиб келаётган халқ. Ўзбек халқи ўзининг узоқ йиллик тарихида бахтли-саодатли, шод-хуррам чоғларни ҳам, ташвишли-таҳликали йилларни ҳам, мустамлака даврининг азоб-уқубатлари-ю, табиий офатлар келтирган кулфатларни ҳам кўп кўрди. Шунинг учун халқимиз меҳр-оқибат, меҳрибонлик нима эканини жуда яхши билади, бу каби олий инсоний туйғуларни эъзозлаб-ардоқлайди, қўлидан келган ёрдамини бошқалардан асло аямайди. Ўзбек халқининг бу каби олий фазилатлари бошқа мамлакатларда турли табиий офатлар рўй берганида, биринчилар қаторида етиб борганида кўрсатган беғараз ва инсонпарварлик ёрдами, меҳрибонлик саъй-ҳаракатлари ўзбек халқининг миллий хусусиятига айланиб кетгани – халқимизнинг халқаро обрў-эътибори ошишида ҳам муҳим омил бўлиб хизмат қилмоқда.