Лотин алифбоси – инсон, шахс дунёқараши, билим ва кўникмалари, тажрибаларини ёзма баён қилиш усули сифатида қад. Римнинг Лаций вилоятининг («лотин» сўзи ҳам шундан), хусусан, унинг марказий шаҳрининг ёзуви, ҳарфий ёзув; ғарбий юнон ёзуви асосида пайдо бўлган. Милоддан аввалги IX–VIII асрларда ҳозирги Италия ҳудудига кириб келган алифболи юнон ёзуви аста-секин ривожланиб, фақат милоддан аввалги III–IV асрлардагина мустақил лотин алифбоси юзага келган. Ушбу ёзувдаги энг қадимги ёдгорликларда (милоддан аввалги VI–IV асрлар) ёзув йўналиши ҳам ўнгдан чапга, ҳам чапдан ўнгга йўналган бўлган, милоддан аввалги IV асрдан кейингина чапдан ўнгга қараб ёзиш барқарорлашган. Бу даврдаги ёзувда тиниш белгилари бўлмаган, ҳарфлар бош (катта) ва кичик ҳарфларга ажратилмаган. Лотин алифбосида дастлаб 20 та ҳарф бўлган, милоддан аввалги I асрдан бошлаб юнон тилидан кирган сўзларни ёзиш учун V, Z ҳарфлари қўллана бошлаган. Бу алифбо ўрта асрларда кўплаб шакл ўзгаришларига учраган ҳолда ривожланишда давом этади. XI асрда W ҳарфи, XVI асрда X ва V ҳарфлари алифбога киритилади. Кейинги ривожланиш даврида, китоб босиш ишлари йўлга қўйилганидан кейин тиниш белгилари, диакритик белгилар пайдо бўлди, бош ва кичик ҳарфлар фарқлана бошланди.

Ҳозирги лотин алифбоси икки хил типографик шаклга эга: асл лотин ҳарфлари (иккинчи номи – «антиква») ва гот ёзуви («фрактура» деб ҳам аталади). Уларнинг биринчиси, яъни лотин ҳарфлари энг қадимги алифбога яқин бўлиб, ҳозирги амалиётда, асосан, ана шу ҳарфлардан фойдаланилади. Рим империяси қулагач, хусусан, VIII асрдан эътиборан лотин алифбоси Ғарбий Европадаги кўплаб халқларнинг ёзув тизимлари учун асос бўлди. Ҳозирги даврда дунё тилларининг 30–35 фоизи лотин алифбосидан фойдаланади. Ўзбекистонда ҳам 1929–40 йилларда шу алифбо асосидаги ўзбек ёзуви амалда бўлган. Мустақилликка эришганимиздан сўнг она тилимизга яна лотин алифбоси жорий этилди. Ҳозирги ёзувимизда лотин ва крилл алифболари баробар ишлатилмоқда. Бу эса миллий тилимиз ривожи учун катта қулайликлар яратиш билан бирга, юртимизда турли миллат ва элат вакилларининг ёзма маданиятини ривожлантиришда ҳам муҳим аҳамият касб этмоқда. Миллий ёзув тизимлари лотин алифбосига асосланган халқларнинг алифболаридаги ҳарфлар таркиби, албатта, қадимги лотин алифбосидан фарқ қилади. Лотин алифбосининг тегишли фонетик тизимларга мослашуви диакритик белгиларни киритиш орқали амалга оширилади.