Иқтидор (арабча қодир бўлмоқ, қила олмоқ) – шахснинг ижодий хусусияти ва ақлий фаолиятини англатадиган тушунча. Иқтидор шахс фаолиятида турли кўринишларда намоён бўлади. Чунончи, илмий, бадиий, техник ижодкорликда, спорт ва касб маҳоратида яққол кўринади. Шунингдек, иқтидор инсон амалий фаолиятидаги барча соҳаларда ўзига хос тарзда акс этади. Иқтидор ҳар бир соҳа мутахассисида ўзига хос тарзда ривожланган ёки ривожланмаган бўлиши ҳам мумкин. Шунинг учун инсон фаолияти давомида билим ва тажрибасини муттасил ошириб бориши лозим. Иқтидор ахлоқий меъёрлар билан уйғунлашгани сари мукаммаллашиб бораверади. Бундай иқтидор соҳиби жамият учун, айниқса, зарур бўлади. Чунки иқтидорли киши ўзига бино қўйиб, калондимоғ ва ўзбошимча бўлса охир-оқибатда иқтидорини ҳам увол қилади. Иқтидор кўпроқ ақл билан боғлиқ ҳодиса ҳисобланади. Қобилият эса айрим кишилар тоифаси фаолиятида акс этади. Иқтидор ва қобилият бир-биридан фарқ қилувчи жиҳатларга эга бўлсада, лекин улар бир-бирисиз мавжуд бўла олмайди. Шу маънода, иқтидор ва қобилиятнинг уйғун бўлиши маънавий баркамолликнинг асосий шартларидан биридир. Иқтидор ва қобилиятни шакллантиришда биофизиологик омиллар (жисмоний соғломлик, мия фаолиятидаги бир маромдаги ўзгаришлар, ҳатто экологик муҳит ва бошқа) табиий жараёнлар, ижтимоий муҳит (зиёлилар, ҳаётий тажрибага эга бўлган инсонлар, мутахассислар, оила ва бошқа шу каби ижтимоий муносабатлар), интуитив фаолият ва маънавий-руҳий поклик ўзига хос ўрин тутади. Иқтидор, биринчи навбатда, гнесеологик вазифани бажаради. Яъни, инсон иқтидор орқали ўзи яшаётган дунёни билишга, воқеликни яхлит ҳолда идрок қилишга, уни ижобий ўзгартиришга интилади. Бугунги кунда юртимизда ёзувчилар, шоирлар, илм-фан, маданият ва санъат аҳли, барча ижодкорларга, иқтидорли ёшларни қўллаб-қувватлаш масаласига катта аҳамият берилмоқда. Бу эса аҳоли, айниқса ёшлар ўртасида иқтидорли йигит-қизларни топиш, тарбиялаш ва камолга етказишда муҳим аҳамият касб этади.