Исбот – далил, асос, бирон-бир даъвонинг чинлиги ёки ёлғонлигини асослаб бериш. Исбот таянадиган ҳукмлар исботнинг далиллари (асослари) деб аталади. Далиллар чин деб қабул қилинади, аммо уларнинг исботи тезисга таянмаслиги лозим, йўқса, исботда мужмаллик деб аталадиган хато келиб чиқади. Тезиснинг чинлигини аниқлаб берадиган исбот оддийгина исбот деб аталади. Тезиснинг ёлғонлигини аниқлаб берадиган исбот эса раддия деб аталади. Исбот бир қатор хулосалардан иборат, бўлиши ҳам мумкин. Бу хулосаларнинг асослари далиллар ёки улардан келиб чиқадиган қоидалар ёки қўшимча фаразлар ёрдамида амалга ошириладиган исботдир. Бу – сўнгги исбот қуйидагича тузилади: фаразлар ёрдамида, айрим қоидалар исбот этилади, сўнг, бу қоидаларнинг исботи махсус қоидалар ёрдамида ўзгартирилиб (фаразларсиз), дастлабки исбот шаклига солинади. Исботда хатолар бўлиши мумкин, бу хатолар тезисни сохталаштиришдан, асоссиз ёхуд хато далилларни қабул қилишдан, исботнинг нотўғри усулидан келиб чиқади. Хатоси бўлган исбот асоссиз ҳисобланади. Бироқ, исботнинг асоссизлиги ҳали тезис ёлғонлигининг исботи дегани эмас. Тезиснинг чинлигини ишончли далиллар билан эмас, балки талқин ва эҳтимоллар билан аниқлаб берадиган исботлар ҳам бўлиши мумкин. Исбот фаннинг тараққиёт даражасига ҳам боғлиқ. Маълумки, ХIХ асрнинг охирларигача атом борлиқнинг энг кичик бўлинмас заррачаси экани исбот қилиб келинган эди. Лекин илм-фаннинг кейинги тараққиёти бундай хулосани рад этди. Борлиқ каби атом ҳам чексиз майда заррачалардан иборат экани, атом ичидаги ҳар қандай майда заррача ҳам янада чексиз майда заррачаларга бўлиниши мумкинлиги исбот қилинди. Шунинг учун ҳам исбот қилишда ўрганилаётган масаланинг моҳиятига янада чуқурроқ кириб бориш талаб этилади.