Депутат (лотинча deputatus – жўнатилган, юборилган) – ваколатли ҳокимият органларига сайланган шахс. Ўзбекистонда депутатлар – сиёсий партиялар, ҳокимият органлари, сайловчиларнинг ташаббускор гуруҳлари томонидан вакил қилинган ва улар номидан иш юритиш ҳуқуқига эга бўлган шахслардир. Депутатликка номзод кўрсатиш ва сайлаш тартиби турли мамлакатларда турлича бўлиб, махсус қонунлар билан белгилаб қўйилади. Мамлакатимизда уларнинг мақоми, ваколатлари, Депутатлик фаолиятининг кафолатлари «Ўзбекистон Республикасида депутатларнинг мақоми тўғрисида»ги Қонунда белгилаб берилган.

Депутат этикаси – қонун чиқарувчи ҳокимият ва бошқа вакиллик органларида фаолият юритувчи халқнинг ваколатли мухтор вакили, яъни депутатнинг қонунчиликда белгиланган ҳуқуқ ва мажбуриятлари асосидаги фаолияти ҳамда унинг маънавий-ахлоқий қиёфасини ифода этадиган тушунча. Депутатлик мақоми Ўзбекистон Республикаси Конституциясининг 88-моддаси билан белгиланган депутатлик иммунитети қоидаларига асосланади. Ушбу қоидага биноан, депутатнинг шаъни ва қадр-қиммати, шахси қонун йўли билан муҳофаза қилинади. У жиноий жавобгарликка тортилмайди. Депутат Этикаси талабларига мувофиқ, у депутатлик даврида тадбиркорлик фаолияти билан шуғулланиши мумкин эмас. Депутат жамиятда ўрнатилган ахлоқ-одоб қоидаларига қатъий риоя қилиши лозим. У ўз мақоми ва лавозимини суиистеъмол қилиши, бошқа фуқаролар, жамият ва давлат манфаатларига зарар етказадиган хатти-ҳаракатларга йўл қўймаслиги, маънавият талаблари ва ахлоқ-одоб қоидаларига қатъий риоя этиши зарур.