Барқарорлик (ижтимоий, маънавий) – жамиятда ҳукм сураётган тинч-тотувлик, бирдамликни асраб-авайлаш ва мустаҳкамлашга асосланган тинч шарт-шароитнинг мавжудлиги; ижтимоий қатламлар, гуруҳ ва сиёсий партиялар ўртасидаги ҳамжиҳатлик; давлат, жамоат ташкилотлари, фуқаролар ўртасидаги мустаҳкам ҳамкорлик қарор топганини англатадиган тушунча.

Хитой донишманди Конфуций «Фаровонликка эришиш – орзу, ислоҳотлар – унга етиш воситаси, барқарорлик бу – мақсадга эришишнинг асосий шарт-шароитидир», дея бежиз таъкидламаган. Ғарб олимлари Р.Дарендроф ва А.Козер аслида барқарорлик ҳеч қачон мавжуд бўлмайди, у беқарорлик арафасидан кейинги ҳолат, жамиятнинг янги беқарорлик олдидан тин олиш даври, деган фикрни илгари сурган. Бундан фарқли ўлароқ, Т.Парсонс «Ижтимоий тизим барқарорлиги қоидалари»ни ишлаб чиқишга ҳаракат қилган. Унинг фикрича, ҳар қандай жамиятнинг барқарорлиги унинг ижтимоий тузилишини ташкил этадиган элементлар фаолиятининг ўзаро уйғун бўлиши билан белгиланади. Ана шу уйғунлик доимий барқарорлик омилидир. Бунда давлатнинг вазифаси жамиятнинг энг кичик бўғинлари, жамоалар, ташкилотлар, идоралар орасидаги мутаносибликни сақлаш ва мустаҳкамлашдан иборат.

Тарихдан маълумки, жамият яхлитлигининг таянчлари бўлмиш иқтисодиёт, сиёсат, ижтимоий муносабатлар ва маънавий соҳаларда барқарорликнинг издан чиқиши одатдагидан кўра кучлироқ ижтимоий номутаносибликнинг юзага келишига сабаб бўлади. Бундай салбий жараёнлар маънавият соҳасида ҳам содир бўлиши мумкин. Уларнинг сабабларини иқтисодий ёки сиёсий омиллар таъсири билан изоҳлаб бўлмайди. Гиёҳвандлик, ахлоқсизлик, инсон зотига ярашмайдиган бошқа хатти-ҳаракатлар ҳам барқарорликка салбий таъсир этувчи омиллардир. Барқарорлик масаласи 1989 йилда Бразилиянинг Рио де Жанейро шаҳрида бўлиб ўтган Умумжаҳон Конференциясида илк бор сиёсий концепция даражасига кўтарилган эди. Барқарорлик концепциясида сиёсий жабҳанинг яққол устуворлиги кўзга ташланса-да, глобал муаммолар ечимини излаб топиш инсон маънавий дунёси, ақлий салоҳияти, улкан бунёдкорлик қудратининг тўлиқ сафарбар этилиши билан узвий боғлиқ. Ўзбекистон мустақилликка эришганидан кейин барқарорлик жамият тараққиётининг, ислоҳотларни босқичма-босқич амалга оширишнинг асосий шарти, маънавий юксалиш омилига айланди. Миллий тараққиёт модели ҳам мамлакатни барқарор ва босқичма-босқич тараққий эттириш тамойилига асосланган.

Барқарорлик бу борадаги барча ислоҳотлар ва тадрижий ўзгаришларни амалга оширишнинг асосий шарти, мамлакатимиздаги тинч-тотувликнинг ажралмас ҳамроҳидир. Шу билан бирга, жамиятимиз барқарорлиги, халқимиз тинч-тотувлигини асраб-авайлаш ва мустаҳкамлаш, ҳимоялашга тайёр туриш, бу борада ҳушёр ва огоҳ бўлиш барчамизнинг маънавий бурчимиздир.