Oyina.uzda maxsus ekspeditsiya: Islom kirib bormagan, qoyatoshlari suv tagida qolgan turkiy oʻlka – Xakas Respublikasiga sayohat (1-maqola)


Saqlash
21:21 / 09.08.2024 413 0

“Bobolar izidan…” ilmiy-ijodiy ekspeditsiyasi yoʻl xaritasiga koʻra biz Xakasiya Til, adabiyot va tarix ilmiy tekshirish institutining olimlari bilan uchrashishib, tajriba almashishimiz, shuningdek, Enasoy bitiklarini ziyorat qilish, soʻng xakaslar tarixi, etnologiyasi, tili, adabiyoti va folklorini oʻrganishimiz nazarda tutilgan edi. Shu maqsadda 2024-yilning 14-iyul kuni Oltoyda oʻtgan “El oʻyinlari” etnofestivalidan chiqib, uch kishi – men, Farrux Jabborov va Bekzod Abdrimov aeroportdan toʻgʻri Xakasiyaga yoʻl oldik. Bizga oltoylik folklorshunos Alevtina Nayeva hamkorlik qildi. 

 

Abagʻan shahriga yetib kelganimizda bizni haqiqiy xakas oʻgʻloni Ayjariq Sayin Kuchen kutib oldi. Shu kuni va ertasi ham biz Ayjariqning mehmoni boʻldik va tabiiyki, xakaslarning tarixi va madaniyati haqida eng koʻp maʼlumotlarni ham undan oldik. Eng qizigʻi, Ayjariq oʻzini va nafaqat oʻzini, balki butun xakaslarni turkiy xalqlar vakili sanamas ekan…

 

Aftidan, Sibirning chekka qismiga joylashib qolgan va oʻrmonlar orasida umr oʻtkazishga moslashgan bu el oʻzligidan ancha ayrilgan. Qolaversa, qadim zamonlardan buyon Sibirning boshqa ellari bilan qorishuv, somodiylar, xristianlar taʼsiri ularni turkiylikdan ancha uzoqlashtirgan boʻlishi mumkin.

 

 

Suhbatlarimizda Ayjariqni oʻzligiga qaytarishga urindik. Avval ikki tildagi soʻzlarni solishtirdik. Soʻng maqollarni qiyosan tahlil qildik. Tobora mezbonimiz turkiy ekaniga ishona boshladi…

 

Aslida ham xakaslar – turkiy el. Ular asosan Rossiyaning Xakasiya Respublikasida, shuningdek, Janubiy Sibir yerlarining boshqa hududlarida istiqomat qilishadi. Nufusi 100 000 atrofida, ammo rasmiy maʼlumotlarda 75 000 koʻrsatilgan[1].

 

Xakaslarning kelib chiqishi koʻproq Enasoy qirgʻizlari bilan bogʻliq[2]. Har qalay bu borada juda koʻplab turkolog olimlar ittifoq qilishgan. Ammo, bugungi qirgʻizlardan ular anchagina farq qiladi. Toʻgʻri, xakaslar orasida qirgʻizlarga aynan oʻxshash chehralar koʻp uchraydi, ammo sibir tatarlariga oʻxshash tiniq koʻzli, yevropeoidlari ham bor. Ayjariqning aytishicha, xakaslarning ona tomondan Xorazm bilan bogʻliqligi bor ekan. Bu qanchalik haqiqatga yaqinligini bilmaymiz, ammo Xorazmliklar bilan tatarlarning koʻz tuzilishida oʻxshashliklar borligi sir emas.

 

Xakaslar etnik jihatdan uch guruhga boʻlinadi:

 

Qizil (хызыл)lar. Qizillar tarkibida toʻrt urugʻ bor: buqa(pugʻa), igʻi, ulugʻ argʻin va kichik argʻin.

Sagʻaylar. Sagʻaylar tarkibida olti urugʻ bor: Aba(ayiq), Beltir, boʻrut(boʻri), irkit, ichege va qobiy.

Qachinlar. Qachinlar juda koʻplab urugʻlarga boʻlinadi. Ular orasida qashqa(хасха), qirgʻiz(хыргыс), shoqqi(соххы), iyir(ызыр), tiin, aara, jarin urugʻlari koʻproq.

Qoyballar. Qoyballar tubalar va modarlardan tarkib topgan.

 

 

Xakaslar qadimda barcha turk ellari qatori tangrichilik diniga eʼtiqod qilishgan. Odamlar dunyoni uch qavat: osmon, yer usti va yer osti dunyosidan iborat deb bilishgan. Maʼlumki, Tangrichilik dini koʻp jihatlariga koʻra genoteistik din sanaladi va unga eʼtiqod qiluvchilar osmonda yagona xudo Tangri, pastda Umay yoki Ulkan, yer ostida esa Yerlik hukmron ekaniga ishonishgan. Shu bilan birga xakaslarda Aq Xudoyga ham eʼtiqod shakllangan boʻlib, bu panteizm elementlarini oʻzida aks ettirgan. Odamlar suv egasi, uy egasi, togʻ egasi, oʻrmon egasi kabi ruhlarga sigʻinishgan. XVI asrga kelib tibet buddizmi Moʻgʻuliston va Tuva orqali Janubiy Sibirga kirib keladi va tangrichilik dini bilan simbioz hosil qiladi[3]. Keyinchalik bu eʼtiqod taʼsirida xakaslarning milliy dini – burxanizm shaklangan. Xakaslarga nasroniylik dini majburan singdirilayotgan bir davrda burxanizm milliy birlik ramziga aylangan. Ayjariq Kuchinning aytishicha, oʻzlarini kuchli deb bilganlar ruslarga va pravoslav eʼtiqodini qabul qilishga qatʼiy qarshi turishgan va shu sabab kuchin nomini olishgan.

 

XIV asrda bu hudud Xubilayxon tuzgan Yuan imperiyasiga oʻtgan. Biroq, Xubilayxon ham bu yerda toʻliq hukmronligini oʻrnata olmagan. Bu qaysidir jihatdan, hududning strategik ahamiyatga ega boʻlmagani bilan bogʻliq boʻlishi ham mumkin. Boshqa bir variantga koʻra, Enasoy atrofida tangrichilik dini bilan sakral joylarning koʻpligi sabab moʻgʻullar bu yerlarni chetlab oʻtgan. XIV asrning oxirlariga kelib moʻgʻullarning hokimiyati kuchsizlana boshlagach, aniqrogʻi, 1399-yilda Enasoy qirgʻizlari bu yerda Xongaroy davlatini tuzishgan va u toʻrt ulusga boʻlingan: Altir, Oltinsar, Ichchar (Ichki) va Toʻba. Bu uluslar beklar tomonidan boshqarilgan[4].

 

 

XVII asrda ruslar butun Sibir yerlarini egallab kelar ekan ana shu toʻrt beklikdan tarkib topgan xakaslarga duch keladi, ammo 100 yil davomida ularni boʻysundira olmaydi[5]. Oʻz oʻrnida xakaslar ham ruslarni yurtidan quvib chiqara olmaydi. Va nihoyat 1727-yilga kelib Xitoy va Rossiya chegaralarni aniqlashtirishi jarayonida bu yerlar Rossiya tarkibiga kiradi. Ammo, xakaslar baribir ruslarga boʻysunmaydi va oʻrmonlar orasida yashab, har zamonda ruslar ustiga hujum uyushtirib turadi. Xakaslar ruslarni “xazax”(qayaq) yaʼni yomon odam, deb atashgan va bu hozirgacha saqlanar ekan.

 

Xakaslarning nasroniylikni qabul qilishi ham boshqa hududlardagidek oson kechmagan. XVII asrda ruslar Mingsu(Munisinsk) tovoqsoyida ilk cherkovlarni ochishadi va ularning yonida maktablar ham tashkil etiladi. Bu maktablarga asta-sekin mahalliy xakas bolalar ham taklif qilinib oʻqitiladi va shu tariqa ular nasroniylikka oʻta boshlaydi. Bu orada xakaslar orasidan ruhoniylar ham yetishib chiqadi va Bibliyaning asosiy qismi xakas tiliga oʻgiriladi. Xakaslarning ommaviy tarzda nasroniylikka oʻtkazilishi XIX asrning ikkinchi yarmida kuchayadi va bu jarayonda xakas ruhoniylari – Nikolay Katanov, Semyon Chismachakovlarning xizmati katta boʻladi[6]. Nasroniylikni qabul qilishgandan soʻng xakaslarga nasroniycha ismlar qoʻyilgan, ammo familiyalar turkiycha qolgan. Dastlabki davrlarda xakaslar ruscha ismlarni buzib talaffuz qilishgan: Adыrin – Andrey, Aliche – Alyosha, Apanis – Afanasiy, Ibden (Ibdes) – Yevgeniy, Kabыr – Gavriil, Korgay – Georgiy, Makrat – Makar, Matpai – Matvey, Miike – Dmitriy, Mukul – Nikolay, Oramay – Roman, Pabut – Pavel, Paysa – Vasiliy, Poot – Petr, Sandыr – Aleksandr, Tolin – Anatoliy, Muxonis – Mixail va h.k[7].

 

1991-yildan keyin xakaslar oʻz ismlarini xakaschaga oʻzgartirishni boshlashgan. Ayjariq Sayinning aytishicha, xakaslar nasroniylikni nomiga qabul qilishgan va hech qachon anʼanaviy eʼtiqodi – tangrichilik dinidan voz kechishmagan.

 

 

Bu hudud Soyon-Oltoy togʻlarining shimoliy qismida joylashgani uchun islom kirib bormagan. Qoyatoshlar, bitiktoshlar, balbaltoshlar va boshqa qadimiy yodgorliklarning buzilmasdan saqlanib qolishi ham bu yerga islom dinining kirmagani bilan bogʻliq boʻlishi mumkin. 

 

 

Qadim davrlardan turkiy xalqlar yashab kelgani uchun Enasoy va Xakasiyadagi oʻzanlarning vodiylari turkiy yodgorliklar bilan toʻla. Yodgorliklar asosan runik yozuvlar, tamgʻalar, astral, anropomorf va zoomorf tasvirlari saqlangan gʻorlar, qoyatoshlar, oddiy tosh yoki qayroqtosh, shuningdek, maxsus ishlov berilgan toshlardan iborat. Ular orasida eng ahamiyatlisi, albatta bobolar tarixi haqida keng maʼlumot bera oladigani runik yozuvlari – qadimiy turkiy bitiklardir.

 

Xakasiya Respublikasi hududlaridan shu kungacha 80 dan ortiq toshbitiklar va yuzlab antropomorf va zoomorf tasvirli toshlar topilgan. Ammo hali arxeologlarning nazari tushmagan yodgorliklar juda koʻp. Bugungi kunda bu bitiktoshlar Xakasiyaning oʻziga xos timsoliga aylangan. Koʻchalar, dam olish maskanlari, xiyobonlarga borsangiz, hamma tomon bir-biridan goʻzal toshustunlar bilan bezatilgan.

 

 

Juda koʻplab raritetlar, hatto yirik qoyatoshlar va gʻorlar ham XX asrda barpo etilgan suv omborlarining ostida qolib ketgan. Orxun-Enasoy bitiklarining tili xakas tiliga juda yaqin. Shuning uchun, bugungi kunda ham xakaslar bitiktoshlarni oʻqiy oladi va bu bilan faxrlanadilar.

 

Xakas tili turkiy tillarning xakas-oltoy guruhiga mansub. Xakas tilining qipchoq guruhiga kirish-kirmasligi esa ancha bahsli, chunki tilning negizida qipchoq tiliga xos boʻlgan elementlar juda kam. Bugungi kunda xakas tili rus tili bilan birga Xakasiya Respublikasining davlat tili sanaladi. Rasmiy maʼlumotlarda bu tilda soʻzlashuvchilar soni 40 000 dan ziyod ekani qayd etilgan, ammo xakaslarning oʻzlari 100 000 dan ziyod kishi soʻzlashishini aytishdi. Chunki, Xakasiya maktablarida Xakas tili va adabiyoti majburiy fan sifatida oʻqitiladi.

 

Xakas tili toʻrt lahjaga boʻlinadi: sagʻay, qachin, qizil va shoʻr. Xakas adabiy tili sagʻay va qachin lahjalari negizida shakllantirilgan. Toʻrt lahjadan ikkitasi, sagʻay va qachin lahjalari bir nechta shevalarga boʻlinadi. Bu yerdagi shoʻr lahjasi shor tilidan farqlanadi[8].

 

Oʻzbeklar uchun xakas tilini oʻrganish ancha qiyin. Chunki yuqorida aytganimizdek, bu til boshqa til guruhiga mansub. Toʻgʻri, qaysidir jihatlari qipchoqqa, ayrim soʻzlari oʻgʻuz lahjasiga tortadi, ammo fonetik farqlar juda katta boʻlgani uchun tushunib olish qiyin.

 

Tovushlardagi farqlar qoʻyidagi jadvalda aniq koʻrinadi:

 

Oʻzbekcha

b

y/j

sh

y

z

sh

e

v

ch

q

t

Xakascha

п

ч

с

з

с

з

и

б

з

х

д

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                       

 

Tovush oʻzgarishlari oʻz oʻrnida soʻzlarni tushunishni qiyinlashtiradi: bala – pala; yariq – chariq; tosh – tas; ayaq – azax; boʻri – puur; jang – chaa; bosh – bas; qayiq – xazax; baho – paa; yolgʻiz – chalgʻis; boy – pay; yem(jem) – chem; koʻz – kӧs; kishi – kizi; ev(uy) – ib; soʻz – sӧs; qirgʻiz – xirxis; ich(ichmoq) – iz(izer); etak – idek;

 

Soʻzlarni tushunishni qiyinlashtiruvchi ushbu tovushlar butun gaplarni anglashni yanada chigallashtiradi:

 

Xakascha

Чалғис пуур палази айчариқта позик сегирче.

Oʻzbekcha

Yolgʻiz boʻri bolasi oy yorugʻida buyik sakraydi.

 

 

Xakas tilida oʻgʻuz lahjasiga xos elementlar ham uchraydi. Ayniqsa, jak(jek)ka monand che affiksining mavjudligi oʻgʻuz lahjasini eslatadi: Itche(etajak), korche(koʻrajak) va hk.

 

Turkcha: uzun ağaçlar taygada yetişajak

Xakascha: Позик ағас тайғада осаче (Yirik daraxtlar taqgʻada oʻsajak)

 

Xakas tilida qarluq lahjasiga xos boʻlgan elementlar ham mavjud. Misol uchun, ulugʻ, tagʻ, pichagʻ soʻzlari xuddi oʻzbek tilidagi kabi talaffuz qilinadi.

 

Xakas tilida qipchoq lahjasining ulushi koʻproq. Agar j tovushining ch shaklida talaffuz qilinishi inobatga olinmasa, yuzlab soʻzlar bir xil holatda yoziladi va oʻqiladi: joʻl – choʻl, jeti – cheti, jilan – chilan, jabiq – chabix, jaltiraq – chaltiraq, jariq – charix va hk…

 

Xakas tilida r, v hamda ya/y tovushlari bilan boshlanadigan oʻz qatlam soʻzlar yoʻq.

 

Anvar BOʻRONOV,

filologiya fanlari boʻyicha falsafa doktori


[1] https://travelask.ru/articles/hakasy-istoriya-uklad-zhizni-drevnie-obychai

[2] Yevtyuxova L. A. Yujnaya Sibir v drevnosti // Po sledam drevnix kultur. Ot Volgi do Tixogo okeana. M.: 1954. S. 195—224.

[3] Dones A. M. Buddiyskoye ucheniye i tibetoyazыchnaya buddiyskaya literatura // Buddiyskiye tekstы Kitaya, Tibeta, Mongolii i Buryatii (sotsialno-filosofskiy aspekt) / Otv. red. L. Ye. Yangutov. — Ulan-Ude: Izdatelstvo Buryatskogo gosudarstvennogo universiteta, 2012. — S. 82. — 176 s.

[4] L.R. Kыzlasov. Istoriya Xakasii s drevneyshix vremen do 1917 goda. — Moskva, 1993.

[5] Ocherki istorii Xakasii (s drevneyshix vremyon do sovremennosti) / gl. redaktor V. Ya. Butanayev. — Abakan: Izdatelstvo XGU im. N. F. Katanova, 2008. — S. 247—255.

[6] Karpova G. N. Samoxvalova K. S. Istoriya rasprostraneniya pravoslaviya v Xakasii do 1917 goda.

Tekst nauchnoy stati po spetsialnosti “Istoriya i arxeologiya”. Mejdunarodnыy nauchnыy jurnal “Simvol nauki” №11-4/2016.

[7] Mujskiye imena — Irlernің attarы. AskizON.ru. — Istochnik: Butanayev V. Ya. Xooray attarы — Xakasskiye lichnыye imena.

[8] Patachakova D. F. Shorskiy dialekt // Dialektы xakasskogo yazыka. Abakan, 1973.

 

Izoh yo‘q

Izoh qoldirish

So‘nggi maqolalar

Barchasi





Ko‘p o‘qilgan

Barchasi

San’at

16:08 / 28.08.2021 8 23939
Dunyoning eng mashhur va qadimiy besh muzeyi

//