1947 йил 26 августда Фарғона вилояти Қўқон шаҳрида туғилган.

1969 йилда Қўқон давлат педагогика институтини битирган.

Иш фаолиятини шу йили Қўқон шаҳридаги 10-ўрта мактабда бошлаган.

Ўзбекистон Халқ демократик партияси аъзоси.

1997 йилда «Ўзбекистон Қаҳрамони» унвонига сазовор бўлган.

Ёшлигидан илмга, ўқишга чанқоқлиги, тиришқоқлиги туфайли институтга кириш имтиҳонларини фақат аъло баҳога топширди. Олийгоҳда Манзурахон интизом­ли, зийрак ва зукко талаба сифатида танилди, ҳурмат топди. Талабалик йилларидаёқ педагогик, илмий-назарий анжуман­ларда ўзининг «Қизиқарли математика ва ўқитувчиларнинг тарбияси» каби долзарб мавзулардаги педагогик таҳлилларга бой чуқур далилланган маърузалари билан қатнашарди. Кўз очиб юмгунча талабалик йиллари ҳам ортда қолди. Институтни имтиёзли диплом билан тамомлаган Манзурага олийгоҳдаги устозлари илмий изланишларни давом эттиришни таклиф қи­лишди. Лекин болаларга бўлган муҳаббати уни мактабга, синф хоналарига – ўқувчилар билан ишлашга оҳанрабо каби тортиб турарди.

Қўқон шаҳридаги 10-ўрта мактабга ишга таклиф қилишди. Кечаги талаба секин-аста севимли, ўқувчилари олдига югуриб келадиган, орқасидан эргашиб юрадиган муаллимага айланиб борди. Институтда олган билимини эринмай ўқувчиларга май­да-майдалаб ўргатди. Ўша йиллари эндигина фан кабинетлари ташкил этиш бошланганди. Фанга иқтидори, қизиқиши бўлган ўқувчиларни ёнига олиб математика фани кабинетини жиҳоз­лашга киришди. Бу ишда институтда таълим берган устозла­рининг дарс жараёнида амал қилиш бўйича кўрсатмалари, талабларини қатъий хисобга олди.

У тинмай изланарди. Кўпчиликнинг наздида математи­ка жуда мураккаб, қийин фан. Мана шу кайфият ўқувчининг руҳиятига таъсир этиши, иқтидорини дадил синаб кўришга йўл бермаслиги мумкин. Шу кўринмас тўсиқни олиб ташлаш учун Фарғона вилоятида биринчилардан бўлиб кизиқарли матема­тика кечаси ташкил этди. Жуда жонли ўтган, топқирлик мусо­бақасига айланиб кетган бу тадбир фан муаллимлари учун гўё ўзига хос дарс бўлди.

Изланиб, севган касбига ижодкорлик билан ёндашган ҳар қандай мутахассис ишининг самарадорлигини ошириш мақса­дида янгиликлар кашф қилаверар экан. Бу фикр исботини Ман­зурахон опанинг қарийб ўттиз йиллик педагогик фаолиятида яққол кўриш мумкин. У мактабда математика хонасини ташкил қилгач, дарслари ва фан тўгараги машғулотларида иложи бо­рича ҳаёт билан математика орасидаги боғлиқликларни англа­тишга эътибор қаратарди. Чунки ҳамма ўқувчилар ҳам бу фан­га бирдай кўнгил қўявермайди. Аммо бугун дарсда ечаётган масалаю мисоллари эртага ҳаётда жуда асқатишини тушунса, фанга муносабати ўзгаради.

Математика тўгарагига фанга ихлоси баланд, иқтидорли ўқувчилар йиғилган эди. Улар билан ҳамкорликда математик ҳолатлар, фигураларни “жонлантириб”, буюк математиклар ҳа­ёти ҳақида кичик саҳна асарлари, шеър ва инсценировкалар тайёрлаб ижодий кечалар ўтказди. Манзура Мадалиеванинг намунали илмий-педагогик фаолияти, тўгаракдаги ишлари бўйича тажрибалари билан қизиққан ҳамкасблари водийнинг турли ҳудудларидан 10-мактабга келишарди. Изланувчан ўқи­тувчининг вилоят ва республика миқёсидаги илмий-амалий конференциялар, махсус курслардаги маърузалари илғор тажрибалар мактабига айланди.